Zelfreferentie
“Een zelfrefererende uitspraak, refereert naar zichzelf. Da's logisch.”
“Zelfreferentie heeft altijd gelijk.”
“Een rare kwast blijft toch een kwast.”
Zelfreferentie houdt iets in dat er iets is op een bepaalde plek (zoals hier) dat continu ijdel loopt te doen en naar zichzelf loopt de verwijzen. Dit zou dan eigenlijk zelfverwijzing geheten moeten worden, maar het heeft ongeveer dezelfde betekenis. Dit mag echter niet verward worden met dingen die niet verward mogen worden met dit. Dat heeft niets te maken met zelfreferentie.[1]
Delen[bewerken]
Het is duidelijk dat deze uitleg duidelijk is, want dat stond net hiervoor geschreven. Zelfreferentie kan opgesplitst worden in verschillende categorieën, zoals wetenschappelijke zelfreferentie (wetenschappelijk dus), humoristische zelfreferentie (leuke zelfreferentie is nu eenmaal leuk) en andere vormen die teveel zijn om op te noemen. Op zich is wetenschappelijke zelfreferentie een stuk logica dat vaak beoefend wordt door wetenschap met alle aspecten die zich daarin hebben gewoekerd. Het is dan ook logisch dat zelfrefererende stukken naar zichzelf verwijzen en men de leuke ervan (zeldzaam, maar ze zijn er) ook leuk gevonden kunnen worden. Vandaar is dan ook de humoristische zelfreferentie ontstaan. In de meeste gevallen zijn de zelfreferenties zeer serieus en feitelijk, dus eigenlijk behoren deze niet thuis in de Oncyclopedia, maar sinds de komst van de humoristische zelfreferentie is hier echter een uitzondering ontstaan. De humoristische zelfreferentie heeft kenmerken met de Sovjet Rusland-grappen, want in Sovjet Rusland, jijzelf refereert JOU!!
|
Dit artikel gaat helemaal nergens over. Leuk he? |
Voorkomst[bewerken]
Zelfreferentie wordt sinds 2007 in principe niet meer heel vaak gebruikt sinds er een gedoogbeleid is ontstaan op het fokken van parkieten, want de fokkers van deze wildvreemde beestjes moeten jaarlijkse een keuring ondergaan waarin er geteld en onderzocht moet worden. De meeste van deze fokkers zetten in een rapport hoeveel parkieten er zijn (in cijfers) om daarna zodanig veel keer (in letters) parkieten eronder te zetten. Tevens wordt de zelfreferentie gebruikt bij leeghalingen, zwartmaking of zelfs door zeer hooggeplaatste wetenschappers die interessant willen overkomen bij hun besprekingen en andere doordachte gestudeerde ideeën en overtuigingen. Er is echter een ommekeer van de interessantheid ervan, omdat het doodgewoon saai is om continu hetzelfde te moeten uitleggen wat met zelfreferentie onontkoombaar is - zelfreferentie is overduidelijk en het beschrijft ook helemaal niets dan dat het dezelfde betekenis heeft als zichzelf.
Zie ook[bewerken]
Voetnoten[bewerken]
- ↑ Voetnoten zijn óók referenties. Alleen verwijst deze niet naar zichzelf.